donderdag 29 april 2010

Dat kan niet verklaard worden

Morgen vieren wij in Nederland Koninginnedag. Het zal me benieuwen of Willem Alexander het ooit Koningsdag zal noemen, ik denk het zomaar niet.
Ik vind het overigens quantités négligeables, hoor, allebei, Beatrix ook. Ik zou wel eens willen weten: wat verdienen zulke lui nu, van onze centen? Hoeveel duiten krijgen ze nu van ons? En wat stellen ze er in godsnaam tegenover???
Volgens mij ZEER weinig. Tot niets.
Ik zou dus zeggen, regering, als er bezuinigd moet worden, daar is je eerste post! Een heel stel lakeien moet dus een ander baantje zien te vinden. And well they go! Als we dan toch dat koninklijk huis omver gooien, laten we dan niet vergeten die paar miljard in beslag te nemen. Dat waren de miljarden die van ons, Nederlanders, waren tenslotte.
Want ik geloof niet zo dat er een economische crisis heerst. Er heerst wel een, om zo te zeggen, hogere economische crisis. Griekenland, Portugal, Spanje, Ierland hebben een jaar of twintig boven hun stand geleefd, en zullen nu even een jaar of tien lang voorzichtig moeten zijn. Wij hebben het Icesave-schandaal vergoed tot 100.000 euro. Het is te gek voor woorden, dat we dat gedaan hebben.
Was ik minister van financiën geweest, ik zou het nimmer gedaan hebben. Want dat is belastinggeld dat je uitgeeft aan die toch al rijke hufters. Die hufters die dachten: heerlijk, Icesave geeft 0,5% meer rente!
Ik hoop dan ook dat er niets terechtkomt van de pogingen om een cent terug te krijgen van IJsland.

Op droeve toon (11)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, heb je dat gehoord van die Iraanse geestelijke?
- Kazem Sedighi, die zei dat al die aardbevingen door de schaarse kleding van vrouwen komen?
- Ja, dat noemt zich geestelijke, maar dat houdt zich bezig met zulke zaken.
- In feite zegt hij dit. Vrouwen, julie moeten je gedragen, anders verkrachten wij, beesten van mannen, jullie. Want wij mannen zijn de beestachtige verkrachters. Er is natuurlijk wel een zeker promillage beestachtige verkrachters, en die moeten we natuurlijk aanpakken en opsluiten. Maar om nu te zeggen dat de vrouwen er schuld aan hebben, gaat alle perken te buiten. Er is geen geval in onze geschiedenis bekend van een vrouw die verkracht werd door haar eigen schuld.
- Het maakt eigenlijk niet uit waar het over gaat, over de islam of over de kinderlokkers van het Vaticaan.
- Ze verkopen dezelfde onzin, ja. Het Vaticaan heeft nog het voordeel dat het tamelijk goede muziek heeft doen voortbrengen, zoals de muziek van Guillaume Dufay.

Ik begin toch maar weer eens

- Ik begin toch maar weer eens, Duifje.
- Waarom?
- Omdat ik dat schrijven mis. Of eigenlijk: dat denken.
- Dus na Ben Twijfelt en BBZ?
- Ja, Duifje. Daar ga ik gewoon mee door. Ik pik een clausje uit mijn vorige stukje, en daar maak ik een volgend stukje mee, ter voorkoming van een writer’s block.
- Ook weer elke dag?
- Nee, het hoeft niet elke dag te zijn. We moeten morgen naar de dokter en naar de gemeente, en ik moet ook Henk nog bellen, voor hulp bij het in elkaar steken van die garderobekast.
- O God, ja!
- Je spreekt Zijn naam ook uit met een hoofdletter!
- Sorry, Bennemans.
- Wij zijn ook atheïsten die er ons over verbazen dat er geloofd wordt dat nog maar zo kort geleden Iemand opstond om ons te vertellen wat we moesten doen. Wat we niet moesten doen, vooral. Waar we ons schuldig over moesten voelen. Pedofilie, bijvoorbeeld.
- Grr!
- O, daar wordt in de kerk anders over geoordeeld, hoor. Een beetje rotzooien en aanranden en verkrachten van jongens en meisjes door celibate geestelijken, dat mag wel. Maar het hele sprookjesverhaal van de christenen bevalt me niet. Dat is het beste uiteengezet door die Engelsman, hoe heet hij?
- Richard Dawkins.
- Juist. Hij zei: het hele evolutieverhaal gaat van zeer simpel tot ingewikkeld, van ééncelligen tot de mens. Of de beer, of het hert. Het wordt natuurlijk nog veel ingewikkelder, verwacht ik (tenzij er nog een keer iets vreselijks gebeurt). Als dat zo is — en niets wijst er op dat het niet zo is geweest, van simpel tot ingewikkeld — dan wordt het onwaarschijnlijk dat er 13,6 miljard jaar geleden een God geweest is, die het geregeld heeft. Als Hij er al was, in die begintijd van ons universum, dan moet Hij toch verklaard worden, zo’n groot en ingewikkeld leven.
- Dat kan niet verklaard worden, daar heb je gelijk in.
- Nee.

woensdag 28 april 2010

Op droeve toon (10)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, hoe sta jij nu tegenover het katholicisme?
- Daar sta ik net zo tegenaan te kijken als naar de elfjes en kabouters, dus met verbazing dat die onzinnigheid wordt geloofd door sommigen.
- Het is natuurlijk behalve een geloof ook een organisatie van kinderlokkers.
- Als je pedofiel bent, bekeer je dan tot het katholicisme, word priester en je kunt je gang gaan. Dat wisten we al sinds het jaar 306 na Christus, toen die vereiste van het celibaat tijdens de Synode van Elvira werd opgeschreven.
- Maar het katholicisme heeft ook mooie muziek opgeleverd.
- Ja, bijvoorbeeld deze Missa van Johannes Ockeghem. Maar naar zulke muziek luister ik niet omdat ik katholiek ben of wil worden. Ik denk dat er een hoop atheïsten zijn die van zulke muziek houden.

dinsdag 27 april 2010

Aardvark

Daar ben ik lid van. Een nuttige organisatie. Mensen hebben een vraag die verder gaat dan Google kan beantwoorden, bijvoorbeeld ‘Wat is het lettertype dat gebruikt wordt in de OUP-boeken?’
Ik had me opgegeven voor de afdeling typografie, en ik wist dat de vraagsteller de Oxford University Press bedoelde. Dus ik ging kijken in mijn boekenvoorraad.
Jawel hoor, dus ik kon het antwoord vrijwel meteen geven: de Caslon 128 Monotype.
Het is niet alleen het vragen van een serieuze vraag. Het beantwoorden geeft ook zo’n bevrediging.

maandag 26 april 2010

Bericht van Duifje(3)

Bennemans zorgt heel goed voor me. De ijskast ligt vol met de heerlijkste dingen die Sonja Bakker stuk voor stuk verboden heeft en ik denk dat ik wel weer snel op een normaal gewicht ben. Voor mijn lengte dan want ik ben niet één van de kleinsten.

We hebben een heerlijk weekend gehad, op de tv waren de tweede rondes van  de wereldkampioenschappen Snooker te zien, daar kijken we allebei graag naar en gisteren zijn we naar Limmen geweest. Daar heeft Ben al een stukje over geschreven. Ben is een uitstekende Tom Tom.

Ik doe er een stukje muziek bij, Sunday in Savannah, van de helaas overleden Nina Simone.

Duifje moet weer gaan eten!

Duifje heeft een stent in haar slokdarm en ze weegt nog maar 67 kilo. Daar moeten natuurlijk wat kilo’s bij. Dus krijgt ze tiramisu, Engelse thee met melk, Boursin en ook maaltijden zoals deze: patatjes met groenten en vis, met daarover een heerlijk kerriesausje.

Bloemen prikken

Hoe het bloemen prikken te Limmen precies in zijn werk gaat, kan ik u helaas niet zeggen. U moet denken aan het kontje der hyacint, meer kan en mag ik u niet zeggen. Het hoort tot de geheimen van de Limmer Bloemendagen.
Nadat de hyacinten geprikt zijn — een vreselijk werkje, het is echt monnikenwerk — worden ze in een werkstuk verwerkt. Op de foto ziet u mevrouw H. van der W. ingespannen aan het werk, met de reeds geprikte hyacinten.
Komt allen het komende weekend naar de Limmer Bloemendagen!

Zelf zetter geweest

God o god. Wat de heren typografen toen te verduren hadden....! En wat ze desondanks maakten!

zaterdag 24 april 2010

Op droeve toon (9)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, iemand die I did it my way als uitvaartmuziek kiest, kan bij mij geen goed meer doen.
- Dat ben ik helemaal met je eens.
- Het staat in de top tien van uitvaartmuziekstukjes, wist je dat?
- Dat wist ik niet, maar het verbaast me eigenlijk niets. Je hebt lang een tijdperk gehad — zeg vanaf 1965 tot nu — waarin jij, ik, de belangrijkste persoon werd gevonden.
- Het ik-gevoel overheerste.
- Ja. Ik doe een stukje William Byrd.

vrijdag 23 april 2010

Op droeve toon (8)

We komen net terug van het gemeentehuis van Bergen, dat te Alkmaar is gevestigd, vreemd genoeg. Duifje en ik reden daarheen in haar Smart (ik was als bijrijder nagenoeg onmisbaar, maar ze reed voortreffelijk!), die gisteravond hier was gearriveerd. In de hele omgeving was slechts vervuiling te zien van de vuilverbranding te Alkmaar. Verder was het: een schone lucht.
In het gemeentehuis was de inschrijving van Duifje een kwestie van een formulier invullen, en haar parkeervergunning was ook een kwestie van niets. In totaal duurde het vijf minuten. Dat dat zo gemakkelijk gaat, is voor mij het bewijs dat we in een vrij land wonen. In Rusland bijvoorbeeld gaat dat minder gemakkelijk (en veel minder snel, en veel minder vriendelijk).
Op de terugweg reden we door het prachtige Bergen, waar we de beroemde School niet hebben ontdekt, maar we ons wel konden voorstellen dat die School er geweest was.
Ik doe een stukje Guillaume Dufay.

donderdag 22 april 2010

Op droeve toon (7)

De heer K. uit Den Haag kwam vanavond Duifje’s autootje (een Smart) brengen. Hij belde keurig om zeven uur dat hij er over anderhalf uur zou zijn en was er maar een paar minuten later (hij legde uit dat hij bij Leiden in een file had gestaan). K. maakte een keurige, ietwat mediterraanse of Turkse indruk.
Nu we het autootje hebben, moeten we morgen naar het gemeentehuis voor inschrijving in het bevolkingsregister en een parkeervergunning.
Maar nu het grote nieuws! Duifje liep de afgelopen dagen zeer slecht. Ze zei: ‘Mijn benen zijn van rubber en er stroomt brandnetelsoep door mijn aderen.’ Vanavond, na een geslaagde maaltijd van diverse groenten (bloemkool, broccoli en worteltjes), gebakken piepertjes en kabeljauwsteak, met een soort kerriesaus over de groenten, was dat rubberen gevoel in haar benen ineens voorbij. We liepen in enen naar beneden en naar een bankje voor het plein waar we wonen, om te wachten op de heer K.
Toen die was gearriveerd, sprong ze vrolijk op, rekende ze af met de heer K. (die voor een afstand van ongeveer 90 km slechts 110 euro transportkosten rekende), sprong in haar Smart, parkeerde die op het plein, pakte me bij de hand en wandelde ook weer in enen naar ons huis op de eerste verdieping.
Ik zeg: het komt door het geweldig gezonde eten dat ik elke dag maak! Ik doe een stukje Perotinus.

woensdag 21 april 2010

Op droeve toon (6)

- Dag, Duifje.
- Dag, Bennemans. We hebben vanmiddag lekker gelopen op de galerij.
- Ja, een paar keer heen en weer. Morgen gaan we de trap af, en dan lopen we om de huizen heen.
- Dat doen we. Want ik wil weer samen met jou boodschappen doen en van de zomer wil ik weer een terrasje pikken op de Voorstraat. Dan nemen we een appelgebakje en een kopje koffie of thee.
- Ja, heerlijk.
- Dat kan deze week nog niet.
- Eerst trainen.
- Wat eten we vanavond?
- Bieten, piepers en kabeljauwsteak.
- Heerlijk. Welke muziek heb je?
- Ik heb een dingetje van Josquin des Prez.

dinsdag 20 april 2010

Op droeve toon (5)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, ik loop erg slecht, hè?
- Ja, erg slecht. Maar het ging toch vrij goed vanmiddag?
- Jawel. Maar morgen gaan we het trainingsrondje in de andere richting doen, want dan gaan we omlaag. Dat stukje klimmen vond ik het moeilijkst.
- Dat is goed. En als we elke dag oefenen, kunnen we met Koninginnedag de vrijmarkt aflopen. Ik doe een stukje Palestrina.

Bericht van Duifje (2)



Gisteravond heeft Bennemans iets te diep in het glaasje gekeken, niet alleen in zijn eigen glaasje maar ook in het mijne. Oeps!
Maar vanochtend was hij weer helemaal wakker en fris, gelukkig.

Een stukje Americana vandaag.

maandag 19 april 2010

Op droeve toon (4)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans. Nog iets meegemaakt in Dirkswoud?
- Ja.
- Zeg op. Wat!
- Je weet dat Dirkswoud ligt in een gebied midden in Noord-Noord-Holland. Een gebied dus dat als eerste de regenbuien krijgt.
- Helaas, ja.
- En daar waren vanmiddag de eerste zwarte luchten al, mét de vulkanische assen vanuit IJsland. Het kwam ongemeen hard naar beneden, wil ik je wel verzekeren.
- Een goede regenbui dus.
- Ja.
- Daar hadden de boeren ook wel recht op, zo langzamerhand.
- Ja. Maar wat er naar beneden kwam, was zo’n smurrie! Het hele dorp ligt onder de grauwe troep. Een centimeter dik, denk ik. Twee, misschien.
- Een voorbode voor heel Nederland, misschien?
- Dat weet ik niet. In ieder geval is er geen overheidsinstantie voorbereid op zo’n ramp.
- Maar je bent weer terug in Egmond, lief.
- Dat ging ook met veel geglis en geglij, Duifje. Ik doe een stukje Thomas Tallis.

Op droeve toon (3)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, als het morgen gaat regenen, komt de as uit IJsland mee naar beneden.
- Goed voor de plantenwereld, zei een man uit Wageningen, want er zitten zwavelverbindingen in die as.
- Dus de boeren moeten IJsland ook al dankbaar zijn!
- Ja, ze krijgen gratis kunstmest.
- En dat terwijl iedereen IJsland die schulden al wil kwijtschelden. Ze hebben zo mooi voor kalmte en rust gezorgd, de afgelopen dagen.
- Van mij mag die vulkaan nog wel een tijdje doorgaan met as uitspuwen. Ik heb nog een prachtig stukje van Byrd.

zondag 18 april 2010

Op droeve toon (2)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans.
- Het is toch nog allemaal goed gekomen.
- Ja.
- Want ik dacht echt: voor je hier thuiskomt, gebeurt er iets ergs. Je heup breken bijvoorbeeld.
- Daarvoor rijd ik te precies. dat weet je nog niet, Bennemans!
- Misschien. Maar ik houd altijd rekening met het ernstigste.
- Daarom heb ik ook tegen jou gezegd vanmiddag: ga eens even zítten, jongen!
- Met al die kratten en dozen en zakken. Je hebt me trouwens nog niet gezegd wat één apparaat kan doen. Ik zal je morgen dat apparaat aanwijzen.
- Ik weet alles hoor, Bennemans, van de apparaten in de keukendienst!
- Maar van dit apparaat stond ik versteld, en ik wou het je ook niet meteen vragen. Het is niet de mandoline, want daar weet ik al iets over. Dat apparaat staat midden in de keukenkast. Dat is een mooi ding.
- Dat is een mooi ding, Bennemans. Ik ga zo naar bed.
- Zoals gewoonlijk slaap jij links, Duifje?
- Uiteraard, Bennemans. Met een kussen extra.
- Dan zal ik nog even een mooi stukje Byrd doen.

Op droeve toon (1)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans.
- Ik ben er.
- Je bent er eindelijk.
- Je moet niet vergeten Els en Tom en Ricardo en Inge te bedanken.
- Dat schrijf ik dan even op: bedankt, Els, Inge, Tom en Ricardo! Waarvoor eigenlijk?
- Die hebben me geholpen met inpakken, verhuizen en in het algemeen vriendelijk zijn.
- Dan gaan we van start met onze Op droeve toon-serie. De mooiste versie van het mooiste stuk van Bach: de Goldberg Variaties.
- Dat uitpakken en zo komt later wel. Eerst luisteren.

zaterdag 17 april 2010

Vooraf (13)

Morgenmiddag verhuist Duifje van Voorburg naar Egmond aan Zee. Hiephoi! Daar hoort een video bij: deze.

dinsdag 13 april 2010

Vooraf (12)

Vooraf (11) Bericht van Duifje

Ik ben teruggekomen uit het ziekenhuis, nog niet in het het Huis der Gekreukten maar dat is een kwestie van dagen.
Vijf tankjes zuurstof kreeg ik mee in een krat en bij mij thuis werd een zuurstofconcentrator bezorgd. Dat is een apparaat dat de stikstof uit de lucht filtert en er er weer zuivere zuurstof van maakt.
Ik ben dus als het ware aangelijnd. Er zit 20 meter snoer tussen het toestel en mij, dus ik kan er aardig mee rondlopen
De kleine tankjes zijn om mee te nemen als je de deur uit moet.Ze bevatten voor drie uur zuurstof. Het ziet er heel leuk uit op de foto maar zo'n tank weegt al gauw een kilo of zes dus niet echt iets om mee te nemen tijdens een avondje uit. Hoewel... met zo'n tank in een tas kun je wel een aardige tik uitdelen als je belaagd wordt.
Hoe dat in de praktijk gaat werken moet nog wel uitgevogeld worden want als ik met Bennemans boodschappen ga doen heb ik al zes kilo extra zonder iets gekocht te hebben en met een rollator ga ik niet op stap. No way!
Het zal dan wel een boodschappenkarretje worden waar die tank in kan staan.

zaterdag 10 april 2010

Vooraf (10)

Het gebeurde me vanavond. Een ‘vriend’ op Facebook kwam met ‘Hoi Ben’. Dus ik antwoordde daarop: ‘Dag J.’ Ik kende die J. niet, ik had hem nooit ontmoet, maar ik had hem ooit als ‘vriend’ geaccepteerd op Facebook. En je bent welwillend, nietwaar. Een man die zei, in 1945 geboren te zijn in Amsterdam, hoewel zijn smoelwerk daar niet oud genoeg voor was. Maar, denk je, die man heeft een vroegere foto gebruikt.
Deze J. de P. (ik verzin zijn naam en zijn initialen nu maar even) begint een gesprek dus heel normaal. Ik begin het gesprek ook heel normaal: als iemand iets van mij wil weten, zeg ik doodgewoon wat er aan de hand is. Ik begin dus over de kasten die godzijdank nu in mijn huis staan en over de verhuizing van Alice en van haar auto, die nu op komst is, ongeveer de 20ste april.
Jawel, lieve luisteraars, vanaf die datum begint dit blog echt te leven!
J. de P. echter begon over zijn jeugd die hij in een stieffamilie had moeten doorbrengen. Ik wilde dat nog geloven. Hij speelde ook viool én trompet én trombone. Dát kon ik zomaar niet geloven.
Ik vroeg hem: waar zijn je vader en moeder dan gebleven?
Hij antwoordde daarop zoiets idioots. Hij was geboren in Taiwan (vader: Tommy Dorsey, moeder: een zeer vreemde naam), was in 1948, ‘na de burgeroorlog’ weggegaan, en via Aden en Djibouti in Amerika terechtgekomen!
Ik zei toen: nu stoppen, J.!
J. antwoordde daarop over een tante Annie, die een oog uitgestoken had gekregen van weer iemand anders, maar die toch zeer naar hem had gelonkt. Et cetera.
Het is leuk als iemand iets verzint. Maar die verzinsels moeten toch een béétje verzonken liggen in de werkelijkheid.

donderdag 8 april 2010

Vooraf (9)

Ik kijk net naar het gewichtheffen op Eurosport, een van mijn favoriete sportevenementen. Het commentaar is van Piet van der Kruk, die ook wel weet dat er zeer weinig te vertellen valt over dat gewichtheffen. Hij doet het zo: ‘Daar komt de 20-jarige Anita Moechinova aan uit Rusland. Ze heeft nog geen internationale ervaring, dus ze is hier voor de eerste maal op het Europese kampioenschap in Kiev, Wit-Rusland. We weten niet wat Moechinova kan met het ijzer, maar daar staat ze dus tussen de internationale elite. Tussen de sterkste meiden van Europa. Anita Moechinova, 112 kilo trekken. Eerste beurt. Ze is een studente filosofie en ze houdt van lezen, en ze is 20 jaar, ze wordt op 13 mei 21 jaar. Ze ziet er sterk uit, geweldige bovenbenen. Daar staat ze dan, eerste beurt trekken: 112 kilo. Laat maar eens wat zien, Anita! Voor het Europees kampioenschap, dat gehouden wordt in Kiev, Wit-Rusland. O, dat doet ze toch wel héél gemakkelijk. Drie witte lichtjes, dus alledrie de scheidsrechters vonden het een goede beurt. Ja, geweldig goed van Moechinova, en explosief! Prachtige beurt van de jonge Moechinova, die heel tevreden op haar coaches afloopt. Dat kun je je wel voorstellen, ja! En daar komt de Poolse Agnuszka Kroll, de veterane...’
Zo goed als Moechinova het gewicht omhoogtrok, zo heerlijk als Piet van der Kruk over haar vertelt, zo machtig was het telefoontje van Duifje aan het begin van de middag:
- Dag Bennemans.
- Dag Duifje, hoe gaat het nu?
- Het gaat wel goed. Ik heb zuurstof mee, want ik mag naar huis!
- Dat is fantastisch nieuws, Duifje!
- Nu zal ik snel bij je kunnen zijn, Bennemans.

woensdag 7 april 2010

Vooraf (8)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, het begint me te vervelen in het ziekenhuis.
- Kom er dan maar weer gauw uit, Duifje.
- Ik moest vanochtend weer aan de penicilline, omdat ik koorts had. En ik loop nog vrij slecht.
- Weet je wie er dood gegaan is?
- Nee!
- Rudy Kousbroek. Ja, en Sugar Lee Hooper, die is ook dood nu.
- Dat interesseert me niet! Maar Kousbroek dood. Dat is een gemis.
- Hij was tachtig, en hij was al een paar jaar ziek.
- Kanker?
- Dat weet ik niet. Een gemis is het, ja.
- Bel zijn uitgeverij, Bennemans!
- Waarvoor, Duifje?
- Dat ze een team bijeenbrengen om een Verzameld Werk in elkaar te zetten.
- Je bedoelt, net zo’n Verzameld Werk als van Karel van het Reve?
- Dat bedoel ik.
- Dat is een goed idee, lief, want hij zal nog wel een menigte brieven, voordrachten en stukken hebben geschreven die ons nooit hebben bereikt. O! Je komt zeker uit op wel zevenduizend pagina’s!
- Dus bel die uitgeverij, lief.
- Dat zal ik doen, morgenochtend. Wat ik vandaag gedaan heb, zal je trouwens ook verbazen, Duifje. Ik heb vandaag zes Ryan kasten, samen met mijn zwager Henk, gemonteerd en getimmerd. Compleet klaar, en daar heb ik alle boeken in getransporteerd van mijn keukenkast, die dus een echte keukenkast mag worden!
- Een kleine kampioen!

zondag 4 april 2010

Vooraf (7)

-Dag Bennemans.
-Dag Duifje.
-Bennemans, het eten was zo vies vanavond!
-Dus je hebt het niet opgegeten, Duifje?
-Nee, ik heb het in de WC gegooid.
-Maar je moet toch aansterken, Duifje?
-Ik kan geen aardappelpuree meer zien, Bennemans!

zaterdag 3 april 2010

Vooraf (6)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans, er was vanmiddag iemand die zei: waarom ga jij in dat Huis der Gekrenkten zitten? Die had het verkeerd gelezen.
- Die had het inderdaad verkeerd gelezen. Die gekreukten zijn wijzelf, dat is wel duidelijk. Maar gekrenkt zijn wij nooit en zullen wij ook nooit worden. Gekrenkt zijn, dat is meer iets voor onze vrienden, de christenen en de moslims.
- Daar moet je respect voor hebben.
- Sprak zij suikerzoet. Nee, respect hebben voor een geloof dat iemand toevallig aanhangt, is mij vreemd. Respect moet je verdienen. En mijn respect verdien je wanneer je iets gepresteerd hebt. In de wiskunde bijvoorbeeld, of als schrijver of beeldend kunstenaar of als musicus.
- Maar een goede loodgieter verdient ook je respect?
- Die verdient ook mijn respect. Als iemand iets doet dat ikzelf niet kan, dan volgt automatisch respect. Nu kun je zeggen: die man of die vrouw is zeer katholiek. Dat kun jijzelf niet zijn. Maar tegenover die persoon voel ik geen respect, maar een zekere weerzin. Bijna een hekel heb ik aan zo iemand: waarom heb jij niet goed opgelet, vroeger, op school? denk ik dan.
- Er zijn misschien ook wel wiskundigen, die ook zeer christelijk zijn.
- Ik ken de namen niet, maar ze zullen er wel zijn. Maar zodra ze beginnen te praten over het geloof, krijg je weer dezelfde drammerige onzin te horen die je ook kunt horen van een dominee of een bisschop of een imam.
- Laten we de imams er buiten houden, want er zijn zeker geen islamitische wiskundigen, Bennemans.
- Nee, inderdaad. Maar dan krijg je te horen dat je dit of dat niet letterlijk moet nemen, maar overdrachtelijk. Of dat de bijbel, in essentie, een groots boekwerk is. Of dat de menselijke psyche, wederom in essentie, het hoogste is in het universum. Ik kan daar niet tegen. Het is gruwelijke clichépraat, en niets anders. Het is trouwens ook allemaal niet bewijsbaar.
- Ze leveren inderdaad nooit een bewijs.
- Wat ze wel zouden moeten doen.

Vooraf (5)

- Dag Duifje.
- Dag Bennemans.
- Hoe voel je je vandaag?
- Langzamerhand beter. Vertel eens, wat heb je meegemaakt.
- Dat zal ik je zeggen, Duifje. Gisteravond was er een discussie op Facebook bij . En die discussie ging over het geloof, dus daar bemoeide zich ook een moslim mee en een katholiek. Werkelijk niemand kon mij uitleggen wat ‘het hoogste bewustzijn’ was. Ook niet de moslim die ermee aankwam zetten.
- Waarom bemoei je je nog met dat soort non-discussies, jongen?
- Dat weet ik ook niet, Duifje.

donderdag 1 april 2010

Vooraf (4)

- Duifje?
- ...
- Duifje?
- Ja, Bennemans. Het duurde even voordat ik de telefoon opnam, want ik doe aan omgevingsanalyse.
- Hoe gaat het nu met je?
- Vrij goed. Hoe gaat het met jou, Bennemans?
- Ook vrij goed, Duifje. Ik heb me aan een vrouw vergrepen.
- Vertel op!
- Het was op Facebook. Daar had een zekere Mirjam een filmpje over Carl Jung neergezet. Dus ik reageer: hoe kun je nu denken dat wat die man heeft beweerd één cent waard is? Nou, zegt ze, Carl Jung heeft gezegd dat de menselijke psyche het grootste wonder in de kosmos is. Dus ik zeg terug: je kunt, met evenveel recht, zeggen dat de hamster het grootste wonder in de kosmos is.
- En toen vergreep je je aan Mirjam?
- Nee, toen kwam er een zekere Marloes bij. Die zei: ik sta helemaal aan jouw kant, Mirjam! Ik zeg: hallo, Marloes. En toen begint Marloes me toch een potje bevoogdend toe te spreken! En in pure cliché’s te praten! Als je zei: ik heb een paar boeken gelezen, dan zei Marloes: in boeken vind je lang niet altijd de waarheid, in dit leven heb je ondervinding veel harder nodig.
- Zei ze dat echt?
- Ja. Dus ik vond dat ze de discussie behoorlijk begon te domineren en dat ze het verdiende even op haar plaats te worden gezet. Zo zei ze op een gegeven moment: ik heb theologie gestudeerd, ik heb een website over het Duitse verzet, ik heb veel boeken gelezen en ik werk met Jung. Dus Mirjam komt er tussen en zegt: jullie vechten met de degens! Ik zeg terug: ja, Mirjam, soms moet dat. Als de mensen zich als Jungianen aanstellen, jij niet, hoor, jij niet, of als ze komen vertellen dat ze veel boeken gelezen hebben en theologie hebben gestudeerd, dan worden de wapens gescherpt.
- En dat las Marloes natuurlijk ook!
- Uiteraard. En tegen Marloes zei ik: God heet niet Zeus, Baäl of Wodan, God heet Jezus Christus. Zeker weten. Dat is alles wat een theoloog weet. Afijn, toen was ze snel vertrokken.

Vooraf (3)

Als ik lieg, komt dat door de berichten die ik krijg van Alice, dames en heren. Alice ligt in het Reinier de Graaf Gasthuis te Delft met een longontsteking. Ze had 39° koorts, gisteren.
Ze meldde me telefonisch dat het personeel van het ziekenhuis haar niet beviel. ‘Bennemans, het is een ramp tegenwoordig met dat personeel! Kuch. (Ze kuchte na elke zin.) Ik had het net zo benauwd, dat ik een zuster belde (kuch). En moet je horen wat er gebeurde. Kuch! (Ik zal verder het kuchen weglaten, want het leidt af van de zaak waarom het gaat.) Er komt eerst een werkman naar mijn bed, zijn gezicht en zijn pak en zijn handen onder het roet gesmeerd, en hij had een soort fakkel bij zich.’
‘Een soldeerbrander, Duifje?’
‘Ja! En die man begint te praten: En, hoe gaat het, mevrouwtje? Beetje benauwd? Doet u uw mond maar eens wagenwijd open. Ik denk: daar dénk ik niet over! Die wil mij van binnen wegbranden!’
‘Groot gelijk, Duifje.’
‘En opeens staat daar een politieagent, met een bonnenboekje en een pen in zijn hand en die agent doet zijn pet van zijn hoofd en zoekt naar een plekje voor die pet, maar die vindt hij niet. Dus toen zette hij die pet op mijn hoofd! Mevrouw, zegt die agent, u ligt hier verkeerd geparkeerd! Ik zeg: welnee, ik lig hier goed!’
‘Wat een toestanden, Duifje.’
‘En even later komt de zuster naar me toe en die zegt: dat waren onze cliniclowns, die zijn bezig een meer realistische act te oefenen. Dus het waren geen geestverschijningen of spookachtige koortsverbeeldingen. Ik heb ze echt gezien.’

Vooraf (2)

- Duifje?
- Ja, Bennemans?
- Ik weet wel dat ik je wakker bel...
- Inderdaad, het is drie uur geweest. Maar ik hoor je sonore stem zo graag!
- Ik heb ook ’s nachts nog een goede baritonstem, hè?
- Je kunt zo meezingen in het koor, Bennemans.
- Hangt er wel vanaf welk repertoire ze hebben natuurlijk, Duifje.
- Byrd, Tallis, Bach, Pärt.
- Jij hebt een goede smaak!
- Dat wist je toch, Bennemans?
- Ja, dat wist ik. Ik wou dat je alvast hier was, Duifje.
- Wat? Waar? Waar? Grapje, Bennemans.
- Ik heb trouwens muziekcorps Excelsior gevraagd of ze op willen letten.
- Waarop?
- Ik heb gezegd: ga bij de grenspaal staan, in het gelid, en wacht totdat de verhuiswagen eraan komt. En dan komen jullie dus achteraan het muziekcorps het dorp binnen. Ze gaan het nummer Come home, Nitty-Gritty spelen, terwijl langs de weg de Derpers je met vlaggetjes toezwaaien.
- Heerlijk, Bennemans!
- Ik ben ook bij de verschillende lagere scholen in ons dorp geweest en ik heb gezegd: op die en die dag hebben jullie ’s middags vrij, kinderen!
- Dan zal ik maar niet op de woensdag komen, Bennemans, want dan hebben ze al vrij.
- Inderdaad, Duifje. Ik heb gezegd: dan hebben jullie vrij, maar dan moeten jullie wel met z’n allen op het pleintje voor mijn huis komen, met toeters et cetera. En dan moeten jullie even ontzaglijk hard gaan gillen en joelen als de verhuiswagen eraan komt.
- Ik kan niet wachten, Bennemans.
- Ik ook niet, Duifje.

Vooraf (1)

Zonder onvoorziene complicaties komt Alice over een dag of tien, op 1 april ongeveer, bij me wonen. Ik heb het al rondgezongen op straat: ‘Pierla pierla hopsa-twerp! En Alice komt nu ook naar ’t Derp!’
Hoe goed dit nieuws werd opgevangen — Derpers zijn de Vlamingen van Noord-Nederland, ze zijn niet allemaal even muzikaal, maar ze zien het als je blij bent, en zijn dan zelf ook blij — blijkt uit een droge opmerking die gemaakt werd door een oudere man: ‘Hai hep ’t over ze maidje zeker. Maidje vonden.’
Derpers, zoals de inwoners van Egmond aan Zee zichzelf noemen, zijn daarnaast ook een vriendelijk en zeer behulpzaam volkje. Je waant je echt in het paradijs, en dit is nu eens niet ironisch bedoeld. Een oudere dame zei me, toen ze het nieuws van ons samenwonen vernam: ‘Dan moet je ook extra kastjes hebben! En laat ik nou een kastje over hebben! Kom maar mee.’ Ik mee, want tegen zoveel vriendelijkheid ben ik nooit bestand geweest. Het bleek te gaan om een zeer laag dressoirtje, een la op pootjes. ‘Vrouwen willen nu eenmaal de dingen opbergen, dat moet je niet vergeten!’ zei ze nog. Ik mocht het ding gratis meenemen.
Dus nu staat het ding in mijn kamer: 28 cm hoog, 70 cm breed, 32 cm diep. Met een sleutel, zodat je de lade kunt dichtdoen. Eikenhout. U mag het gratis komen ophalen, want wij hoeven het niet te hebben.
We hebben vanochtend voor 200 euro zes Ryan vakkenkastjes (135 x 40 x 35 cm) besteld bij de Praxis, want er komen veel boeken en schalen en keukenapparaten bij. Alice gaat ook nog bij Ikea Delft een klerenkast bestellen. Je kunt bij Ikea niet online bestellen, vreemd genoeg.